Het Masterplan Wieringerrandmeer is een uitwerking van de eerder door bureau Hosper visie om het oorspronkelijke eiland Wieringen weer los te maken van het vasteland.

Wieringen blijft achter de oude Wierdijk als een autonoom en authentiek landschap zichtbaar. De nieuwe woonvelden in de vorm van schorren richten zich op het nieuwe meer en houden afstand van het voormalige waddeneiland.
De schorren bestaan voor een deel uit riet- en graslanden en voor een ander deel uit de tuinen van de woningen. Op een aantal strategische plekken zijn de ‘kapen’ openbaar gemaakt. Hierdoor ontvouwt zich aan het eind van de schor het uitzicht op het grote meer.

Aan de zuid- en oostkant van het nieuwe randmeer liggen de woningen niet ingebed in een landschap van schorren. Een deel van de woningen ligt in een lage dichtheid verscholen in een uitbreiding van het Robbenoordbos in de Wieringermeerpolder. Het andere deel vormt met zijn kavels zelf het landschap, in de vorm van een langgerekt eiland.