Het Masterplan Buitenplaats Ypenburg uit 1994 betreft een uitbreidingsgebied voor circa 11000 woningen op het terrein van een voormalig militair vliegveld. Locatiekeuze en programma maken deel uit van het Vinex-beleid.
Het Masterplan is samengesteld uit twee componenten: aan de ene kant een raamwerk van openbare ruimten en routes, die het geraamte van het plan vormen; aan de andere kant de velden, die in de loop van de tijd door een keur aan ontwerpers en ontwikkelaars tot woon- en werkgebieden worden ontwikkeld.
Het Masterplan is samengesteld uit twee componenten: aan de ene kant een raamwerk van openbare ruimten en routes, die het geraamte van het plan vormen; aan de andere kant de velden, die in de loop van de tijd door een keur aan ontwerpers en ontwikkelaars tot woon- en werkgebieden worden ontwikkeld.
Samenwerkingsverband Ypenburg (gemeente Den Haag, Nootdorp, Pijnacker, Rijswijk)
1993-2002
Raamwerk en velden
Het raamwerk staat relatief los van het programma en de vorm van de bebouwing. Het biedt houvast in het langdurige proces van realisatie en kan ook op de lange duur veranderingen in zich opnemen.
Vanaf 1996 is het raamwerk door ons bureau in een aantal stappen tot in detail uitgewerkt, en inmiddels grotendeels gerealiseerd. Het heeft een eigen architectonische dimensie en een tastbare vorm gekregen. Het is niet op de maat van de aanliggende woonbuurten gesneden, maar wil deze juist overtreffen. De grote maten gaan vergezeld van een eenvoudige, rustige detaillering, die de ruimtevorm accentueert en zelf niet teveel aandacht opeist.
Vanaf 1996 is het raamwerk door ons bureau in een aantal stappen tot in detail uitgewerkt, en inmiddels grotendeels gerealiseerd. Het heeft een eigen architectonische dimensie en een tastbare vorm gekregen. Het is niet op de maat van de aanliggende woonbuurten gesneden, maar wil deze juist overtreffen. De grote maten gaan vergezeld van een eenvoudige, rustige detaillering, die de ruimtevorm accentueert en zelf niet teveel aandacht opeist.
Overzicht en toegankelijkheid
Het raamwerk volgt de richtingen van het regionale strandwallen landschap. De lijnen evenwijdig aan de kust zijn continu en strekken zich gedeeltelijk tot buiten het gebied uit. De lijnen loodrecht op de kust doorkruisen verschillende zones en wisselen daarom van karakter.
De stelsels voor verkeer en water zijn in het raamwerk ingevlochten. Het net van hoofdwegen etaleert de belangrijkste bouwstenen van het plan aan de passant. Het secundaire wegennet heeft de vorm van een grofmazig raster, dat alle buurten ontsluit. Doodlopende wegen komen niet voor. Geluidswallen rondom de bebouwing zijn zoveel als mogelijk vermeden. Hoofdroutes en watergangen zijn gebundeld, om een riant ruimtelijk effect te bewerkstelligen. Zij voorzien in de overzichtelijkheid en toegankelijkheid van de nieuwe voorstad.
De stelsels voor verkeer en water zijn in het raamwerk ingevlochten. Het net van hoofdwegen etaleert de belangrijkste bouwstenen van het plan aan de passant. Het secundaire wegennet heeft de vorm van een grofmazig raster, dat alle buurten ontsluit. Doodlopende wegen komen niet voor. Geluidswallen rondom de bebouwing zijn zoveel als mogelijk vermeden. Hoofdroutes en watergangen zijn gebundeld, om een riant ruimtelijk effect te bewerkstelligen. Zij voorzien in de overzichtelijkheid en toegankelijkheid van de nieuwe voorstad.
Een oefening in terughoudendheid
De Landingslaan (60 bij 2800 meter) maakt als een meetlat de grootste maat van het gebied zichtbaar. De laan heeft een licht uitgehold profiel, met aan weerszijden dubbele rijen van in totaal 1500 lindebomen (Tilia Euchlora). Het eindeloze perspectief in de lengte gaat gepaard met een zekere intimiteit in het dwarsprofiel. Ter plaatse van de bruggen wordt het profiel specifiek: tramhaltes, zitbanken, lichtmasten en de gepolijste betonnen keermuren met forse inscripties van de kunstenares Milou van Ham.
Halverwege ligt aan de zuidzijde een grote waterpartij. Het lengteperspectief van de Landingslaan wijkt voor de ongehinderde blik over de ‘Blauwe Loper’. Het water heeft een eenvoudige hoofdvorm. Kleine knikken in de oevers, ruige boseilandjes en aan paar lange dunne steigers schuiven als coulissen in het beeld, spiegelen zich in het water en geven dieptewerking. Het ontwerp voor de Blauwe Loper is, als een Japanse pentekening, een oefening in terughoudendheid. Op de achtergrond verschijnt het stoere silhouet van het centrumgebied van Ypenburg (ontwerp van Rapp & Rapp).
Halverwege ligt aan de zuidzijde een grote waterpartij. Het lengteperspectief van de Landingslaan wijkt voor de ongehinderde blik over de ‘Blauwe Loper’. Het water heeft een eenvoudige hoofdvorm. Kleine knikken in de oevers, ruige boseilandjes en aan paar lange dunne steigers schuiven als coulissen in het beeld, spiegelen zich in het water en geven dieptewerking. Het ontwerp voor de Blauwe Loper is, als een Japanse pentekening, een oefening in terughoudendheid. Op de achtergrond verschijnt het stoere silhouet van het centrumgebied van Ypenburg (ontwerp van Rapp & Rapp).
