RDM terrein - Rotterdam

Voor deze opgave heeft Palmbout-Urban Landscapes een stedenbouwkundig plan/beeldkwaliteitsplan en een inrichtingsplan gemaakt. Inzet van deze plandocumenten was om op basis van de specifieke ruimtelijke en cultuurhistorische kwaliteiten vorm te geven aan de verdere ontwikkeling van het terrein. Naast deze herontwikkelingsopgave boden de plandocumenten ook een basis voor de toekenning van de status van rijksmonument voor delen van het terrein.

In de loop der jaren is er een grote verscheidenheid aan gebouwen en terreindelen ontstaan binnen de contouren van het RDM-terrein. Opvallend is de hoge architectonische kwaliteit van de bedrijfsgebouwen. Een zorgvuldige detaillering, en een constant kleur en materiaalgebruik gedurende meerdere decennia hebben een waardevol ensemble opgeleverd met een ongepolijste charme.
Inzet van het ontwerp is om voluit ruimte te laten aan een mix van nieuwe gebruikers, maar er tegelijkertijd voor te zorgen dat het ensemble als samenhangend geheel ervaarbaar blijft.

Een belangrijke karakteristiek van het terrein is de scherpe begrenzing ervan. Aan de ene zijde van de grens liggen de kolossale scheepsbouwhallen, aan de andere zijde het door de werf ontwikkelde kleinschalige tuindorp Heijplaat. Om de nieuwe ontwikkelingen op het RDM-terrein ook Heijplaat ten goede te laten komen, en om de bereikbaarheid voor de nieuwe gebruikers te verbeteren zijn er twee nieuwe toegangen ontworpen. Zij moeten de sleetse grensvlakken tussen werf en dorp een impuls geven, met behoud van de scherpe scheidslijn.

Binnen het terrein is de kade ten zuiden van de Dokhaven de rijgdraad van het plangebied. Alle soorten gebruikers en verkeersstromen komen hier samen. Zowel over land, als over water.
Stukgoedoverslag aan de oostzijde, scheepsbouw aan de westzijde, en kantoren, horeca en onderwijs in de oude bebouwing grenzen aan de kade. De kade is verkeersruimte als ook de representatieve voorruimte voor de nieuw te vestigen bedrijven. Het meest publieke deel ligt binnen het decor van generaties oude bedrijfsbebouwing.
In het ontwerp is ook ruimte voor de ontwikkeling van nieuw vastgoed, nevengeschikt aan de lange reeks aaneengeschakelde historische bedrijfspanden. Dit zal de programmatische mix van het gebied verder kunnen verrijken.

Teneinde te voorkomen dat de veelheid aan gebouwen, programma en gebruikers het gebied uiteen zou doen vallen is ingezet op het handhaven van een zo continu mogelijk maaiveld. Het gehele terrein is bestraat met dezelfde kleuren gebakken klinkers die van oudsher al op het terrein werden toegepast. De verkeersruimtes zijn zo min mogelijk gezoneerd, en als een vlakke vloer gedetailleerd. Oude spoorrails, kabelgoten en andere relicten zijn waar mogelijk opgenomen in de vlakke vloer en als “belijning” ingezet in het ontwerp.Alleen de rijgdraad van het plan, de Directiekade aan de zuidzijde van de Dokhaven, is verdeeld in een verblijfsruimte langs het water en een verkeersruimte.

Een meterslange picknicktafel en speciaal ontworpen banken completeren de verblijfsruimte aan de kade. Comfort en robuustheid komen hier samen. De overige verblijfsplekken zijn gelegen aan enkele toegankelijke delen van de oever van de Maas. Een oude Dokdeur is toegankelijk gemaakt, en enkele boomgroepen markeren deze verstilde plekken.